ซาโอริ คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวผู้รู้สึกว่า มินาโตะ ลูกชายของเธอเริ่มมีพฤติกรรมแปลก ๆ เธอสงสัยว่าลูกชายอาจกำลังเผชิญเรื่องราวที่ยากเย็น และไม่อยากบอกให้เธอรู้ ซาโอริจึงบุกไปยังโรงเรียนของลูกชาย และพบว่าต้นตอที่ทำให้ลูกชายของเธอเปลี่ยนไปอยู่ที่นี่ ใครสักคนในโรงเรียนคือต้นเหตุ อาจจะเป็นครูประจำชั้น, ครูใหญ่ หรือเพื่อนนักเรียนของลูก แต่เมื่อเรื่องราวทุกอย่างเปิดเผย ทุกคนก็ต้องตกใจกับความจริงที่เด็ก ๆ ต้องเผชิญ
Monster เป็นผลงานการกำกับของ ฮิโรคาสุ โคเรเอดะ ผู้กำกับที่ถนัดเล่าเรื่องราวความสัมพันธ์ของคนในครอบครัว ผลงานที่โด่งดังของเขาก็เช่น Nobody Knows, Like Father, Like Son, Our Little Sister ผมเคยดูทั้ง 3 เรื่องนี้แล้ว รู้สึกถึงสไตล์การเล่าเรื่องที่เนิบ ๆ แต่ค่อย ๆ เฉือนความรู้สึกของคนดูทีละนิด ระหว่างดูรู้สึกมีมวลหนักอึ้งกดทับ รู้สึกเครียดร่วมไปกับปัญหาของตัวละคร
สำหรับเรื่องนี้ผมคาดหวังว่าจะได้ดูอะไรที่เนิบช้าแต่บาดลึกแบบนั้นอีก แต่สำหรับ Monster ค่อนข้างแตกต่างไปจากผลงานเรื่องก่อนหน้าของผู้กำกับคนนี้ เรื่องนี้ผมรู้สึกว่าแบ่งอารมณ์ออกมาได้ 2 รูปแบบ ครึ่งแรกมีความ suspense ชวนอยากรู้อยากเห็น ชวนจิตนาการไปต่าง ๆ นานาว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น เรื่องราวจะเป็นไปได้แบบไหนบ้าง
ครึ่งแรกนี้มีสไตล์การเล่าเรื่องแบบ ราโชมอน ที่เล่าเหตุการณ์เดียวกันผ่าน 3 มุมมอง ได้แก่มุมมองของซาโอริผู้เป็นแม่, มุมมองของครู่ประจำชั้นที่ถูกกล่าวหา และมุมมองของมินาโตะ ตัวละครหลักของเรื่องนี้
ส่วนครึ่งหลังกลับมาเล่าเรื่องตามสไตล์ที่ผู้กำกับถนัด ทิ้งความ suspense ที่อุตส่าห์สร้างไว้ช่วงครึ่งแรก หนังค่อย ๆ พาไปสำรวจความเจ็บปวดของเด็ก ๆ ที่มีความรู้สึกนึกคิดและแสดงออกไม่เหมือนเด็กส่วนใหญ่คนอื่น ๆ ตัวตนของเด็กทั้งสองคนในเรื่องถูกปฏิเสธ ถูกมองว่าเป็นความผิดแปลก เป็นความเจ็บป่วยที่ต้องได้รับการรักษาแก้ไข
มองให้ลึกอีกนิดจะเห็นว่าต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะความไม่เอาไหนของผู้ใหญ่ ที่ทำหน้าที่ของตัวเองได้ไม่ดี แล้วโยนความผิดมาลงที่เด็ก เมื่อครอบครัวเป็นที่พึ่งพาให้ไม่ได้ เด็ก ๆ ก็ต้องปลอบโยนกันเองไปตามแต่ประสบการณ์ชีวิตอันน้อยนิดจะอำนวย
เป็นอีกเรื่องที่บาดร้าวลึกครับ ใครชอบภาพยนตร์ดราม่าญี่ปุ่นแบบหม่น ๆ มืดมนและชวนถอนหายใจเป็นพัก ๆ มารับสุนทรียะแบบนั้นในหนังเรื่องนี้ได้เลยครับ
